Kees Jansma? Nee, die is voorlichter bij de KNVB en verdween na het gewonnen EK in 1988 in het bad van het Nederlands elftal. Kees Jansen is zoon van een timmerman en hanteert -anders dan zijn vader- niet de hamer maar de pen.
In zijn jonge jaren schreef hij al verslagen van oefenwedstrijdjes voor het schoolvoetbaltoernooi in het gestencilde krantje van de Van Limburg Stirumschool in Heelsum en later ook voor het clubblad van zijn voetbalvereniging. Hij werkte in het groen gestoken als dienstplichtig voorlichter voor weekblad De Griffioen in Seedorf (Duitsland), in normale kleding voor huis-aan-huisblad Ede Stad en daarna bij dagblad Rijn en Gouwe (nu AD Groene Hart). Hij was daar stads- en streekverslaggever en ook nog een paar jaar teamleider.
Bij de Arnhemse Courant en later De Gelderlander was hij eveneens verslaggever voor stad en streek. Rode draad in zijn loopbaan: altijd goed opletten of er ergens nieuws te halen valt. Daardoor ontwikkelde hij een scherpe blik en gevoel voor wat de lezers leuk en interessant vinden.
In 2008 kreeg Kees een eervolle vermelding bij de jaarlijkse redactieprijs van De Gelderlander. Dat was voor de rubriek ‘Lijn 589’ over de belevenissen op de buurtbus in de gemeente Renkum. De werkwijze: in de bus gaan zitten en goed luisteren en kijken. Bijzondere en gewone gesprekken tussen de inzittenden, klein leed, gezang, jolige chauffeurs en een langsrazende koninklijke bus. Herkenbare elementen die de lezers aanspraken. Kees’ schoonmoeder kreeg weleens te horen: ‘Jouw schoonzoon is toch van de buurtbus?’.
Kees heeft altijd ideeën en lacht soms veel te hard. Maar verder is hij wel aardig.